W Krakowie do³¹czyÂła do nas pani Ania - pilot wycieczki, która towarzyszyÂła nam przez kolejne dni. Po trzech godzinach podróÂży dotarliÂśmy do pierwszego celu naszej podróÂży - ZÂłotego Stoku, gdzie zwiedziliÂśmy jedynÂą w Polsce kopalniĂŞ zÂłota. PrzebyliÂśmy PodziemnÂą TrasĂŞ TurystycznÂą,  w której skÂład wchodzi "Sztolnia Gertruda", "Chodnik ÂŚmierci", "Sztolnia Czarna" i "podziemny tramwaj" o nazwie "Gacek." Tamtejszy przewodnik powiedziaÂł, Âże z "Chodnika ÂŚmierci" górnicy wyjeÂżdÂżali "nogami do przodu". Bardzo nas to zdziwiÂło, a niektórych nawet zaniepokoiÂło. Na koĂącu okazaÂło siĂŞ, Âże przewodnik mówiÂł prawdĂŞ. WyjechaliÂśmy nogami do przodu, bo podziemnÂą zjeÂżdÂżalniÂą. Wielu z nas chciaÂło zjechaĂŚ jeszcze raz, ale niestety czas nam na to nie pozwalaÂł. NastĂŞpnie zwiedziliÂśmy Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju. WiodÂącym tematem wystawy byÂła historia papieru. UzupeÂłnieniem byÂły materiaÂły pisarskie, poprzedzajÂące wynalezienie papieru. UÂświadomiÂło nam to, Âże papier jest jednym z najwaÂżniejszych wynalazków, uÂżywanych w wiĂŞkszoÂści dziedzin Âżycia czÂłowieka. Wieczorem po dÂługiej, ale przyjemnej – a to dziĂŞki naszemu niezawodnemu kierowcy, Pana KrzyÂśkowi - podróÂży zakwaterowaliÂśmy siĂŞ w pensjonacie "Beata" w Polanicu Zdroju. NastĂŞpnego dnia, po Âśniadaniu, udaliÂśmy siĂŞ do Kaplicy Czaszek w Czermnej. Kaplica zostaÂła wybudowana w II poÂłowie XVIII wieku przez ksiĂŞdza WacÂława Tomaszka w celu pochowania resztek szczÂątków ludzi, którzy zginĂŞli podczas wojny trzydziestoletniej. WacÂław Tomaszek chciaÂł, Âżeby to miejsce nawiÂązywaÂło do sentencji "Memento Mori", co znaczy "PamiĂŞtaj o Âśmierci".  Ogrom ludzkich czaszek i koÂści zrobiÂł na nas duÂże wraÂżenie. NastĂŞpnie pojechaliÂśmy w Góry StoÂłowe. ZdobyliÂśmy Szczeliniec Wielki - najwyÂższy szczyt tego pasma górskiego. MogliÂśmy podziwiaĂŚ stÂąd niesamowitÂą panoramĂŞ Kotliny KÂłodzkiej. Bardzo spodobaÂły nam siĂŞ B³êdne SkaÂły, czyli zespóÂł bloków skalnych tworzÂący malowniczy labirynt. Pod koniec dnia poznaliÂśmy TwierdzĂŞ KÂłodzkÂą wraz z korytarzami minerskimi.  Na poczÂątku zwiedziliÂśmy podziemia twierdzy. Labirynt korytarzy, w którym bez przewodnika
z pewnoÂściÂą byÂśmy siĂŞ  zgubili. Na nasze szczĂŞÂście towarzyszyÂła nam przemiÂła pani przewodnik, która potrafiÂła zaciekawiĂŚ historiÂą równieÂż tych najbardziej opornych. Korytarze  w podziemiach osiÂągaÂły od 1.80 m. do 1 m. wysokoÂści! W tych najniÂższych naleÂżaÂło iœÌ, kucajÂąc dodatkowo ze schylonÂą gÂłowÂą. Bardziej pomysÂłowe osoby przeszÂły tunel na czworaka. ZnalazÂły siĂŞ osoby, które przeszÂły ten tunel po kilka razy. Po podziemiach zwiedziliÂśmy nadziemnÂą czêœÌ twierdzy, m.in. pomieszczenie sanitarne, najwyÂższy punkt twierdzy, sale tortur i plac gÂłówny. Wieczorem, zmĂŞczeni, ale zadowoleni,  wróciliÂśmy do pensjonatu. Dla wiĂŞkszoÂści osób ten dzieĂą byÂł zdecydowanie najlepszy.ÂŚrodĂŞ zaczĂŞliÂśmy wczeÂśniej niÂż pozostaÂłe dni. Po Âśniadaniu opuÂściliÂśmy hotel. Pan Krzysiu  podwiózÂł nas aÂż do WrocÂławia. Bagatela! Tylko sto kilometrów na zachód. PeÂłni optymizmu udaliÂśmy siĂŞ do najsÂłynniejszego w Polsce ZOO. ZobaczyliÂśmy tam wiele fascynujÂących zwierzÂąt  z caÂłego Âświata. ZnalazÂła siĂŞ równieÂż grupka uczniów, którzy postanowili sobie przedÂłuÂżyĂŚ wizytĂŞ w ZOO i …  zab³¹dzili. SzukajÂąc wyjÂścia, przy okazji zobaczyli caÂłe ZOO. Z niewielkim opóÂźnieniem ruszyliÂśmy do Hydropolis. Jest to miejsce, w którym róÂżnorodne technologie multimedialne, interaktywne instalacje, wierne repliki i modele oraz bogate w informacje ekrany dotykowe sÂłu¿¹ jednemu celowi: ukazaniu wody z róÂżnych, fascynujÂących perspektyw. Zdaniem niektórych uczniów, byÂło to najciekawsze miejsce podczas caÂłej wycieczki. Po poÂłudniu poznaliÂśmy wrocÂławski rynek. Jest to jeden z najwiĂŞkszych rynków staromiejskich Europy.  Charakterystyczne dla WrocÂławia sÂą krasnale wrocÂławskie. NazwÂą tÂą okreÂśla siĂŞ figurki juÂż okoÂło czterystu krasnali, w liczbie ciÂągle rosnÂącej, umieszczanych na ulicach caÂłego miasta sukcesywnie od 2001 roku. O godzinie siedemnastej  wsiedliÂśmy do autobusu i ruszyliÂśmy w drogĂŞ powrotnÂą.Nie byÂło osoby, która byÂłaby niezadowolona z wycieczki. Dla niektórych, czyli uczniów klas trzecich, byÂła szczególnie waÂżna. To przecieÂż ostatnia wycieczka w tej szkole. Dla wszystkich byÂło to miÂłe doÂświadczenie i doskonaÂła okazja do integracji. Bardzo dziĂŞkujemy wszystkim opiekunom za zorganizowanie wycieczki i za poÂświĂŞcony czas. Mamy nadziejĂŞ, Âże ta wycieczka pozostanie dÂługo w ich pamiĂŞci, bo w naszej z pewnoÂściÂą zapisaÂła siĂŞ wÂśród najmilszych szkolnych wspomnieĂą.

 Autor: Jakub Dudek kl. III a